Sagradi Havadže Kemaludin džamiju još i prije 1515. godine, ali se ona spomenu tek tada. Sagradi i mekteb i harem za mezarje i muško i žensko abdest mjesto i česmu sa dvije lule na ćošku. Cijela mahala se nazva “Ćemalušom”.
Ukopavali su se tu Hadžimusići, Nove, čak i Mustaj-beg Dženetić uvakufi 100 dukata da ga tu ukopaju. Mala ulica se zvala Sulejmanova (po Sulejman ef. Musiću koji se tu ukopa), pa onda Hadžirustemagića sokak (po Mustafa-agi Hadžirustemagiću, dobrotvoru), pa Ćemaluša, pa Šaloma Albaharija i opet Ćemaluša.
“Česme na ćošku dobiše ime “Slatke česme” tako što se “neki Sarajlija okladio s jednim strancem, koji je bio došao nekim poslom u Sarajevo, da u ovom gradu, pored mnogih drugih znamenitosti, imaju i slatke česme i da će mu to sutradan pokazati, čim svane. Kada je stranac otišao na počinak, Sarajlija odnese čašu meda i istrese u musluk i kad ujutro odu ova dvojica do česama, uvjeri se stranac da teku slatkom vodom”, zabilježio je Hamdija Kreševljaković.
“Srušili su sve do temelja i sagradili nebodere, a Mustaj-bega preniješe u harem Ali-pašine džamije”, prenio je ovu zanimljivost arheolog i direktor JU Muzeja Sarajeva Adnan Muftarević.
