Živopisna Bjelašnica u svojim zelenim odajama na gotovo 1500 metara nadmorske visine krije najvisočije i najizoliranije selo u cijeloj BiH. Jedinstveno je po svojim kamenim kućama prekrivenim šindrom od trešnjinog drveta. Zidovi su načinjeni od kamena i imaju male prozore. U selu se nalazi oko 50 kuća, od kojih je 20 još uvijek naseljeno.

Veći dio stanovnika zimi odlazi u niže predjele, dok ljeti dovode stoku na ispašu. Lukomir je poznat po svojoj tradicionalnoj odjeći – žene i danas nose pletene odjevne predmete kakvi su se nosili i prije nekoliko vijekova. Tokom posjete moguće je komunicirati s mještanima i kupiti neku od rukotvorina.

Selo ima vlastito groblje i manju nekropolu stećaka – nadgrobnih spomenika iz perioda srednjovjekovne Bosne, arhaične bjelašničke kuće sa čardakom u krovu prekrivene starim limom, lokalnu džamiju i školu bez džaka.

Pristup selu je nemoguć od pada prvog snijega u decembru pa sve do aprila, ponekad i duže. Temperature zimi se spuštaju čak i do 40 stepeni, snijeg se ne otopi do kraja maja, a napada i do dva metra. 

Kanjon Rakitnice

Između planina Bjelašnice i Visočice nalazi se kanjon rijeke Rakitnice, jedan od najdubljih u Evropi. Lukomir je postavljen na samoj ivici kanjona i od sela naniže je ambis dubok 800 metara. Pogled na kanjon je veličanstven.

Ako želite da osjetite kako to izgleda kada vam zastane dah pred veličanstvenim pogledom na dugački greben Visočice, popnite se na malo uzvišenje povrh zadnjih kuća u selu.